Forum miłośników morza i podróży

[maciej]

Romanie,co z Tobą???? .Gdzie dalsze opowieści????

[Krzysztof]

Może zbiera myśli w worku pamięci.

[maciej]

Oby to był tylko powód jego nieobecności

[Krzysztof]

Z moich informacji wynika że obecnie jest w Niemczech, na wyjeździe służbowym.

[maciej]

Witam, w tym roku będąc na WR - pojechaliśmy do Dreżewa zobaczyć ruiny pałacu. I teraz mam pytanie do Romana: czy jako stały bywalec tych rejonów, wiesz coś na temat tego pałacu?

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[maciej]

Czy ktoś wie co się dzieje z Romanem?????

[Roman M]

Dobry wieczór.
Macieju już jestem, dzieki za Twoją troskę o mnie.
Byłem poprzednio na wyjazdach i zagranicznym w Niemczech i krajowym w mieście Gryfa Pomorskiego, ale już powróciłem do domu.
Macieju, umieściłeś zdjęcia tego pałacu, ale powiem Tobie, że widziałem go raz i niestety nie znam bliżej jego histori.
Byłem tam co prawda ale raz i było to w końcówce lat osiemdziesiątych i później nie miałem okazji tam być, ale jak będe nastepnym razem to tam się pojawię.
Może uda się coś dowiedzieć w siedzibie gminy.
Macieju coś tutaj będzie trzeba zacząć pisać nie sądzisz ?
Mnie zespuł się komputer i jutro jadę do serwisu a dzisiaj korzystam z laptopa córki,Pozdrawiam

[Krzysztof]

Dzięki Romanie za wyjaśnienie swojej długiej absencji, po prostu masz zepsuty komputer. Czasem tak się zdarza.

[maciej]

A gdzie nasz Roman dawno nam nic nie opowiadał?

[Krzysztof]

Wiem, ze popsuł mu sie komp, ale chyba ma już naprawiony. Romanie, miałeś przygotować kolejne wspomnienia.

[Roman M]

Macieju i Krzysztofie dzięki za Waszą troskę o mnie w tym kąciku nadmorskich wspomnień.
Ciesze się niezmiernie, że z Waszej strony jest jednak zapotrzebowanie na wrócenie do tego co było w poprzednich latach na pięknym WR i w innych rejonach naszego wybrzeża.
Ja zawsze powtarzam to, że wówczas wakacyjny luz i przyjemny radosny nastrój jaki sprzyjał odprężeniu i wypoczynkowi, wszystko to miało wtedy swój specyficzny niezapomniany urok.
Dzisiaj jak zapewne sami dostrzegacie już się tego nie zobaczy, gdyż życie na wakacjach powiedzmy jest za bardzo komercyjne i co tutaj dużo mówić przede wszystkim dla posiadających kasę.
Ponieważ ostatnio już dość długo tutaj nie pisałem, pozwólcie że muszę zapoznać się z dotychczasowymi tekstami, aby nie powtarzać, lecz jeśli moja pamięć pozwoli napisać coś z kolejnych lat.
Jeśli ktoś z Was zada pytanie to spróbuję odpowiedzieć lub zasygnalizuje co w tym kąciku poruszyć to proszę bardzo.
Pozdrawiam serdecznie miłośników naszego nadbałtyckiego krajobrazu

[maciej]

Romanie.....to teraz Twoj komp będzie się grzał do czerwoności

[Roman M]

macieju ja myślę, że jak mój komp będzie się grzał do czerwoności to muszę zorganizować dodatkowy wentylator, aby skierować na niego dodatkowy strumień powietrza chłodzącego.
W przeciwnym razie po prostu mój komp w końcu spłonie.
Fajnie sobie pożartować i nawet trzeba dla poprawy komfortu psychicznego.
Przyznam, że czytam poprzednie teksty i zastanawiam się od jakiego okresu czasu wznowić po przerwie przypomnienie tego co utrwaliło się w pamięci.
W weekend zapoczątkuję po przerwie i napiszę kolejny cykl.
Pozdrowienia dla Was

[Roman M]

Dobry wieczór wszystkim.
Piszę te teksty dla zaglądających tutaj osób i ceniących nie tylko co jest dziś ale również odnoszacych się z sentymentem do tego co było w latach minionych.
Jeśli będąc nad morzem patrzymy co dzisiaj z tych starych ostatnich pozostałości jest coraz bardziej przykrywane w szumie dzisieejszej rzeczywistości, pędzie i pogoni za noweczesnoscią i zyskiem, coraz mniej jest widoczne to co jeszcze pozostało i tym samym puszczane w niepamięć.
Poprzednio pisałęm wspominając o różnych rzeczach dotyczących poprzednich lat co związane było z moimi przeżyciami spostrzeżeniami i odczuciami jakie miałem przyjemnośc przeżyć w minionych latach na wówczas nazywanym Wybrzeżu Szczecińskim czy Wybrzeżu Trzebiatowskim.
O wielu już lat wstecz ugruntowała się nazwa Wybrzeża Rewalskiego i taką się posługujemy na forum. W ostatnich moich tekstach wspominałem o niezapomnianych domach FWP, które mając różne nazwy na trwałe zapisały się w pamięci wielu osób mojego pokolenia jako miejsca gdzie wiele pracujących osób mogło skorzyctac z letniego wypoczynku w tym przypadku nad morzem za przystępne dla nich pieniądze i to było oczywiście najważniejsze.
Tym razem przy powrocie do wspomnień z minionych lat z Wybrzeża Rewalskiego warto zwrócić uwagę na pewien element folkloru kresowegojaki był tam widoczny w poczatkowych latach jak ja rozpocząłem przyjeżdżanie na letni wypoczynek.
Z tego co pamiętam dotąd nie wspominałem tego bezpośrednio lecz być może o tym tylko wspomniałem pisząc o czymś innym.
Niewątpliwie losy powojenne rzuciły znaczną część ludzi z terenów wschodnich kresów na między innymi tereny nadmorskie które powróciły do nas w tym konkretnym przypadku do Niechorza.
Pamiętam tamte pierwze lata jak miło było popatrzeć na ówczesne starsze pokolenie rybaków niechorskich czy rewalskich jak wracali z wypłynięcia na połów ryb i ten ich w mowie akcent kresowy z tym takim zaśpiewem.
Pamiętam jak wtedy po powrocie z połowów szli napracowani przy wyciąganiu sieci z morza ugasić pragnienie do małego „Baru Kotwica” już nieistniejącego.
Myśmy tam przechodzili i patrzeliśmy z zaciekawieniem na rybaków ubranych w charakterystyczne robocze stroje i buty z filcem którzy stali pod Kotwica i trzymali w każdej rece kufel piwa i popijali w upalny dzień.
Przypomnę, że wówczas to głównie było i to nie zawsze piwo z beczki w kuflach natomiast butelkowego piwa w sklepach to tak od reki to raczej nie było zawsze.
Również rodziny rybaków to pierwsze powojenne pokolenie powojenni pionierzy na tych terenach nadmorskich, którzy organizowali tam sobie na nowo życie na tych terenach nad morzem.Widzieliśmy tych miejscowych ludzi na ulicach w nielicznych wówczas sklepach, ale na pewno widzieliśmy ich w niedzielne przedpołudnie na niedzielnej mszy św w niechorskiej kaplicy już od ponad 10 lat nieistniejącej.
Pamiętam charakterystyczne stroje kolorowe kobiet i ten głos z zaspiewem w czsie liturgi mszy wszystko to dawało wówczas taki niepowtarzalny klimat.
Miejscowi ludzie oprócz rybołóstwa czym sie zajeli na początku później zaczeli w dośc skromnych warunkach wynajmować pokoje dla turystów aby dorobić w czasie lata do swojego utrzymania i później coraz więcej powstawało DW FWP i ośrodków zakładowych i tam znajdowali różne zatrudnienie.
W ośrodku w którym ja przebywałem w tamtych latach to całe lata starsze małżeństwo miejscowych ludzi wykonywało takie prace zarówno gospodarcze w sezonie jak i po sezonie dozorowało osrodek, wtedy tam w okresie zimowym było tam pusto i spokojnie.
Niewątpliwie ludzie z kresów byli tam większością w Niechorzu, ale i nie tylko podobie było w Rewalu czy Pobierowie,ponieważ w tych małych jak Pogorzelica to stałych mieszkańcw było bardzo niewielu.
Przywiezione przez tych ludzi zwyczaje sposób życia, zachowania dawało to taką inność tych terenów i było to pewną atrakcją dla turystów.
Jesli chodzi o mnie to powiem że było to bardzo fajne i dodawało pewnej atrakcji turystycznej czego dzisiaj niestety już nie ma gdyż starsze pokolenie w wiekszości już odszło, a młode pokolenie wtopiło się w dzisiejszą rzeczywistość pełną nieustającego pośpiechu i pogoni.
Muszę w tym miejscu przywołać taki pewien szczegół, a mianowicie, kiedy byłem w 1998r na początku września na weekendzie i zatrzymaliśmy się w hotelu As Pik, a pamiętam była wtedy przepiekna pogoda i w niedzielę byliśmy na mszy w starej kaplicy w której odbywała sie ostatnia msza przed jej zamknieciem i rozbiórką.
Własnie msza odbywała sie w intencji sybiraków i została zamówiona własnie przez tych starszych mieszkańców Niechorza, którzy się po mszy spotkali i rozmawiali ubrani głównie kobiety w kolorowe kresowe stroje, już wówczas była to niewielka może 15 osobowa grupa osób.
Po tej niedzieli nastąpiło zamkniecie i przystąpienie do rozbiórki starej kaplicy niechorskiej której wnetrze było trochę urządzone w takim stylu i był równiez obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej obecnie znajduje się obecnie w nowym kościele niechorskim.
c.d.n

[Krzysztof]

Dzięki Romanie za tak osobiste wspomnienia. Masz dobrą pamięć, jak z tego widać.