Forum miłośników morza i podróży

[Krzysztof]

Sandrę to trudno zapomnieć, bardzo efektowna i zgrabna.

[maciej]

Czy masz na myśli jakąś Sandrę cielesną???????

[Gosia]

...tzw cielęcinkę?

[Krzysztof]

Mam na myśli tą o której wspomniał z rozrzewnieniem Piotrek.

[Roman M]

Dobry wieczór.
Piotrek wspomniał SANDRĘ - obecnie prezentuje się bardzo okazale i na pewno pięknie wyposażona.
Na początku jak jeszcze ja pamiętam ( przed Sandrą o której wspomniał Piotrek ) był tam Oddział PP Uzdrowisko w Kamieniu Pomorskim.
Wtedy mógł tam jechać każdy podreperować zdrowie kto otrzymał skierowanie na leczenie uzdrowiskowe, a teraz może jechać każdy kto ma co .....dość sporą kasę.
Może się ktoś znajdzie i powie że to mała różnica, ale mnie się wydaje jednak istotna - co sądzicie ?
Przepraszam wszystkich znajomych ale ponieważ wróciłem niedawno z nieplanowanego wyjazdu do dużego miasta, nie zdążę dokończyć poprzedniego tekstu.
Zamierzam przytoczyć jeszcze kilka dość ciekawych szczegółów dawnego klimatu niechorskiego, który już niestety zanika, natomiast potrzebuję na to trochę czasu i najpóźniej w Święto Niepodległości umieszczę - proszę o odrobinę cierpliwości. Pozdrawiam wierne grono

[Gosia]

jesteśmy cierpliwi, ale czekamy z niecierpliwoscią

[Krzysztof]

Nie musi to być wielki elaborat, wystarczy krótkie wspomnienie, choćby takie jak dzisiaj.

[Roman M]

W tym ostatnim rozdziale dotyczącym wspomnień z poprzednich lat odniosłem się doj tradycji kresowej jaka została przywieziona przez nowych mieszkańców na tereny nadmorskie obecnego WR, którzy tutaj osiedlili się w okresie powojennym.
Tego w pewnym sensie zabarwienia kresowego jaką przeniosła część ludności która zasiedliła budynki i gospodarstwa nie sposób pominąć, gdyż dodawało takiego specyficznego kolorytu co nam wczasowiczom się bardzo podobało.
Przyznam wzbudzało podziw dla tej pewnej odrębnego obyczaju, zachowania czy mowy z lekkim zaśpiewem, w sumie było to fajne.
Pokolenie które przyjechało tutaj i znalazło swoje miejsce, przez cały okres lat powojennych starało się podtrzymywać te zwyczaje i klimat kresowy.
W mojej pamięci pozostał ten obraz z pierwszych lat jak zacząłem tam przyjeżdżać, a później było
systematycznie coraz mniej gdyż powoli to pokolenie odchodziło.
Pamiętam było to też widoczne jak chodziliśmy w niedziele na nabożeństwa do dawnej kaplicy niechorskiej, która była mała i mogła niewiele wiernych pomieścić a w lecie było na mszy św dużo wczasowiczów, gdyż na wypoczynek wtedy wyjeżdżało dużo pracowników.
Skoro wewnątrz nie byyło już miejsca to oczywiście staliśmy na zewnątrz przed kaplicą lub z boku, wówczas było tam dość dużo wolnego miejsca, taka mała polanka.
( przypomnę, że w początkowych latach nie było jeszcz obecnego budynku plebani, który powstał w latach późniejszych chyba przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych )
W Niechorzu była kaplica, natomiast macieżysta parafia była wówczas przy kościele w nieodległym Konarzewie.Stara niechorska kaplica wewnątrz miała taki swój klimat bliskość ołtarza od wiernych stwarzało taką miłą atmosferę.Pamiętam nie było zbyt dużo światła naturalnego, był taki lekki półmrok, a nad ławkami które były dość wąskie, wisiały horągwie procesyjne.
Pamiętam jeszcze osobę miejscowego proboszcza z tamtych pierwszych lat, później jak się dowiedziałem został przeniesiony do Dziwnowa, a od kilku lat już nie żyje.
Po rozbiórce kaplicy niechorskiej w 1998r przez krótki czas była czynna kaplica tymczasowa drewniana do czasu wybudowania obecnego kościoła w którym mogły się odprawiać nabożeństwa.
Przez ten okres najstarsze pokolenie starało sie podtrzymywać tradycje w których się urodziło i które zabrało z sobą i przywiozło na tereny nadmorskie.
W Niechorzu powstało chyba tak się nazywa Niechorskie Towarzystwo Historyczna, oraz w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych Muzeum Rybactwa przy ul. Alei Bursztynowej i ul.Wschodniej gdzie przez kilka lat była siedziba muzeum.
Przed kilkoma laty a ostatnia lokalizacja muzeum w obecnym budynku jest doskonałym miejscem odwiedzanym przez turystów.
Ekspozycja muzealna jest ciekawa i stale wzbogacana, również odbywa się tam dużo spotkań w czasie których prowadzone jest wiele rozmów, prawdopodobnie o tym klimacie kresowym również.
c.d.n

[Krzysztof]

Dzięki Romanie za wspomnienia. A pamiętasz te wieże straznicze na WR przy plazy ?

[Roman M]

Jeśli chodzi o wieże to pamiętam, stała na górnym pasie wydmowym, przy połączeniu kanału z morzem.
Była to taka charakterystyczna wieża, które się wówczas spotykało w pasie przy plaży. Pamiętam jak leżeliśmy na plaży przy kanale gdzie najczęsciej chodziliśmy się opalać i spoglądaliśmy na te wieże.
Były ale już ich od wielu lat nie ma.
Natomiast wracając do tych elementów kresowych o których pisałem ostatnio to pamiętam, że przynajmniej ja zapamiętałem ich najwięcej w Niechorzu z tego co pamiętam były też widoczne, ale już w mniejszym stopniu w Rewalu.
Natomiast w Pogorzelicy stałych mieszkańców to była garstka, trochę było w Pustkowie i Pobierowie.
Na pewno część społeczności, która przyjechała z dawnych kresów pozostawiła ślad swojego pochodzenia i przywiezionych obyczajów i to bardzo dobrze, ale obecny trend wśród młodego pokolenia już bardziej zatarło i stała się znacznie mniej widoczna na zewnątrz.
Natomiast w tamtych latach były te akcenty bardzo widoczne i dodawały czegoś co różniło i co było atrakcją dla turystów, gdyż wtedy ten wypoczynek był autentycznie spokojnym wypoczynkiem pełnym relaksu.
Może z 5 lat temu zacząłem robić zdjęcia początkowo aparatem analogowym do takiego albumu "Śladami starego Niechorza" i przemierzając uliczkami Niechorza szukałem takich ujęć starych miejsc jakie pozostały jeszcze, a których już powoli nie zostaje.Taki album rodzinny pozostanie na pamiątkę.
Sądzę, żę wyczerpałem z pamięci to co zamierzałem przekazać.
Następnym razem wrócę do zapowiadanego wspomnienia.
Pozdrawiam wszystkich

[Gosia]

Dzięki Roman za Twoje wspomnienia i pozdrawiam A taki album chętnie bym obejrzała

[maciej]

Oj nie tylko Ty Gosiu,a te wieże kiedy zostały zdementowane??

[Krzysztof]

Wieże były zemontowane na początku lat dziewięćdziesiątych, jeśli dobrze pamiętam. Mógłbyś Romanie napisać coś na temat tego swobodnego biwakowania, poza terenem kempingu, bo to był specyficzny klimat i folklor tamtych czasów. Nikomu nie przychodzilo do głowy przeganiać takich biwakowiczów z lasu.

[Roman M]

Witajcie i niezmiernie cieszę się że Gosia, Nastka, Maciej i Krzysztof, że nie tylko czytacie moje teksty ale również wspomagacie mnie tutaj wpisując swoje posty - bardzo Wam dziękuję.
Jak sądzę również inne osoby czytają moje teksty i również zwracam się nich aby włączyły się i być może coś dopisały, co bardziej pamiętają z tamtych lat jak zapamiętali nasze piękne nadmorskie miejscowości.
W poprzednich tekstach próbowałem wspomnieć różne moje ówczesna spostrzeżenia widziane w różnych obszarach życia tych miejscowości w poprzednim okresie czasu.
W ostatnim cyklu wspomniałem ten niezapomniany akcent kresowy jaki dawało się zauważyć w tamtych latach.
Wtedy było to czymś wzbudzającym nasze zainteresowanie i co w mojej pamięci zapisało się jako coś fajnego dodającego w pewnym sensie autentycznego poczucia spokoju i luzu wakacyjnego, takiego pełnego poczucia beztroski.
Maciej, jeśli chodzi o wieżę przy plaży o które pytasz to pamiętam że był to chyba początek lat dziewięćdziesiątych, czyli Krzysztof też pamięta z tego co widzę.
Ale muszę przyznać, że ta wieża stojąca wówczas przy plaży była wpisana w krajobraz plaży przy kanale.
Najczęściej tam chodziliśmy i jak się patrzyło w stronę zachodnią była w głębi latarnia morska, a jak w stronę wschodnią to kanał a zaraz za nim wieża.
Krzysztofie wspominasz o biwakowaniu poza campingiem w Pogorzelicy.
Następny cykl wspomnień zamierzałem poświęcić głównie przybliżeniu tego ówczesnego niezapomnianego wakacyjnego luzu i tanich wakacji nad morzem, czego dzisiaj już nie spotkacie.
Zamierzam w tym cyklu wspomnień również między innymi obozy harcerskie i liczne namioty rozbijane w lesie nadmorskim, oraz opalanie się w lesie za wydmami jak wiał zbyt silny wiatr od morza, a w wodzie królowała niebezpieczna fala przybojowa.
Ale o tym sukcesywnie następny raz.

[Krzysztof]

No właśnie, możesz pisać o tym dzikim biwakowaniu. To będzie ciekawe.